Globalistische organisaties: communisme in een nieuw jasje

Al tientallen jaren bevorderen globalistische organisaties zoals het World Economic Forum (WEF), de Verenigde Naties (VN) en verschillende niet-gouvernementele instellingen beleid dat de samenleving wereldwijd wil hervormen. Hoewel deze organisaties beweren zich in te zetten voor duurzaamheid, economische gelijkheid en mondiale samenwerking, vertoont hun ideologische kader opvallende gelijkenissen met de principes van het communisme—althans zoals dat historisch in de praktijk is gebracht. Van het controleren van land en voedselvoorziening tot massasurveillance en gecentraliseerde economische controle, hun toekomstvisie sluit nauw aan bij de autoritaire socialistische regimes uit het verleden.

Tegenwerking van particulier grondbezit en gecentraliseerde controle

De aanval op particulier grondgebruik

Een van de kenmerken van het communisme is de afschaffing van particulier eigendom ten gunste van staats- of collectief bezit. Vandaag de dag bevorderen globalistische organisaties beleid dat particulier grondbezit in feite ontmoedigt door middel van milieuregels, bestemmingsplannen en belastingstrategieën. Initiatieven zoals de VN’s Agenda 2030 benadrukken dichtbevolkte stedelijke ontwikkeling en ontmoedigen vaak zelfstandig landgebruik op het platteland onder het mom van duurzaamheid (Verenigde Naties, 2023).

Overheids- en bedrijfslandroof

Grote financiële instellingen en overheden verwerven steeds meer landbouwgrond, waardoor individuen steeds minder kansen krijgen om zelfstandig land te bezitten en te bewerken. Organisaties zoals het WEF promoten ideeën zoals “rewilding”—het teruggeven van grote stukken land aan de natuur, vaak onder controle van de overheid of bedrijven (WEF, 2023). Dit weerspiegelt de historische communistische politiek waarin land werd onteigend en gecollectiviseerd, waardoor individuele boeren machteloos werden.

Controle over de voedselvoorziening

Het pushen van synthetisch en kweekvlees

Communistische regimes controleerden historisch de voedselvoorziening en gebruikten deze als een instrument voor onderdrukking. Vandaag de dag pleiten globalistische organisaties voor radicale veranderingen in voedselconsumptie, waarbij ze pleiten voor kweekvlees, insectenconsumptie en het verminderen van traditionele landbouw onder het mom van klimaatbeleid (WEF, 2022). Tegelijkertijd krijgen grote bedrijven steeds meer controle over de voedselproductie, waardoor de zelfvoorziening van lokale bevolkingen afneemt.

Kleine boeren kapotreguleren

Nieuwe milieuwetten en emissiebeperkingen dwingen kleine boeren om te stoppen, terwijl multinationale bedrijven de landbouw domineren. Dit doet denken aan de collectivisatieprogramma’s van de Sovjet-Unie en Maoïstisch China, die vaak leidden tot voedseltekorten en hongersnoden door inefficiënte bureaucratische controle (Lal, 2022).

“Je zult niets bezitten en gelukkig zijn”: De aanval op particulier bezit

De promotie van huur- en abonnementsmodellen

De beruchte slogan van het WEF, “Je zult niets bezitten en gelukkig zijn,” vat hun visie samen van een toekomst waarin particulier eigendom grotendeels wordt afgeschaft (WEF, 2016). In plaats van huizen, auto’s of persoonlijke bezittingen te bezitten, worden individuen aangemoedigd om een leven te leiden op basis van huren en abonnementen, beheerd door bedrijven en gereguleerd door overheden. Dit lijkt sterk op het communistische model, waarin persoonlijk bezit werd verboden of herverdeeld, waardoor burgers volledig afhankelijk werden van de staat.

Economische controle en sociale kredietscores

Veel globalistische voorstellen omvatten digitale valuta’s die worden beheerd door centrale banken, waardoor financiële transacties kunnen worden gevolgd en beperkt (IMF, 2023). Net als bij China’s sociale kredietsysteem kunnen deze digitale economieën worden gebruikt om gedrag te controleren, waarbij toegang tot diensten of geld wordt ontzegd aan degenen die niet voldoen aan de opgelegde richtlijnen.

Massasurveillance en sociale manipulatie

Tracking en monitoring van burgers

Net zoals totalitaire regimes uit het verleden vertrouwden op massasurveillance en burgerinformanten, pleiten globalistische instellingen voor grootschalige digitale tracking. Vaccinpaspoorten, CO2-tracking-apps en gezichtsherkenningstechnologie worden steeds vaker gebruikt, allemaal onder het mom van volksgezondheid en klimaataansprakelijkheid (UNESCO, 2023).

Censuur en controle over vrije meningsuiting

Globalistische entiteiten hebben een sterke invloed op de online informatievoorziening. De Europese Unie en het WEF werken openlijk samen met sociale mediaplatforms om wat zij “desinformatie” noemen te reguleren (Europese Commissie, 2022). Dit weerspiegelt de censuur- en propagandatactieken van vroegere communistische regimes, waarin alleen door de staat goedgekeurde narratieven waren toegestaan.

Infiltratie en beïnvloeding van regeringen

Plaatsen van marionetten in sleutelposities

Een van de meest zorgwekkende aspecten van globalistische invloed is hun infiltratie van nationale regeringen. WEF-oprichter Klaus Schwab heeft openlijk verklaard dat zijn organisatie regeringen infiltreert via het “Young Global Leaders”-programma, waarin figuren als Emmanuel Macron, Justin Trudeau en Jacinda Ardern zijn opgeleid (Schwab, 2020). Deze individuen voeren vaak beleid uit dat rechtstreeks in lijn ligt met WEF-doelstellingen, waarbij democratische verantwoording wordt omzeild.

Supranationale overheersing en de uitholling van soevereiniteit

Globalistische organisaties dringen steeds meer aan op supranationale bestuursstructuren, waardoor individuele landen minder controle hebben over hun eigen beleid. De Europese Unie, het WHO-pandemieverdrag en internationale klimaatakkoorden leggen vaak beleid op zonder directe democratische inspraak van de bevolking die erdoor wordt getroffen (Sovereignty Coalition, 2023). Dit weerspiegelt het centrale planningsmodel van communistische regimes, waarin beslissingen werden genomen door een kleine elite zonder input van het volk.

Conclusie: Een globalistische technocratie die lijkt op communistische regimes

Hoewel globalistische organisaties beweren zich in te zetten voor duurzaamheid, economische gelijkheid en vooruitgang, vertonen hun methoden en doelen opvallende overeenkomsten met de gecentraliseerde controlemechanismen van vroegere communistische staten. Van het beperken van particulier eigendom tot het beheersen van de voedselvoorziening, implementeren van massasurveillance en infiltreren van regeringen, sturen deze groeperingen de wereld in de richting van een systeem waarin individuele vrijheid wordt opgeofferd voor een collectieve agenda die wordt bepaald door ongekozen elites. Zoals de geschiedenis ons leert, is zo’n systeem uiteindelijk slechts gunstig voor een kleine groep machthebbers, ten koste van de rest.

Referenties

• Europese Commissie. (2022). “Regulering van online desinformatie: een gezamenlijke aanpak.”
• IMF. (2023). “Centrale bank digitale valuta’s: de toekomst van monetair beleid?”
• Lal, D. (2022). “De economie van gecollectiviseerde landbouw: lessen uit het verleden.”
• Schwab, K. (2020). “The Great Reset en de rol van Young Global Leaders.”
• Sovereignty Coalition. (2023). “De opmars van supranationale governance en de gevolgen daarvan.”
• UNESCO. (2023). “Gezichtsherkenning, digitale ID’s en de toekomst van privacy.”
• Verenigde Naties. (2023). “Agenda 2030 en de toekomst van landgebruik.”
• WEF. (2016). “Welkom in 2030: je zult niets bezitten en gelukkig zijn.”
• WEF. (2022). “Duurzame diëten: de rol van kweekvlees en insecteneiwit.”
• WEF. (2023). “Rewilding en de toekomst van landbehoud.”